Bouwen boot.

Maken rondhouten.

Montage stuurautomaat.

Fiets aan boord

Houtkacheltje

Voor de "taj tennik toe" had ik in de werkplaats indertijd al een zolder van underlayment platen gemaakt op een balklaag van stalen en houten balken zodat ik de werkplaats verder voor mijn werk gewoon kon gebruiken en onder de in aanbouw zijnde boot door kon lopen. 

In voorjaar of zomer 1999 ben ik begonnen met het maken en stellen van de mallen.  (in die tijd had ik nog geen digitale camera en heb ik ook nauwelijks foto's gemaakt) De boot wordt op de kop gebouwd, latje voor latje vanaf het boeiboord.  

Dit is een van de weinige foto's. De romp is na gereedkomen met een takel een eindje opgetild zodat ik de werkzolder er onderweg kon slopen. Toen kon de romp zakken en is hij aan de buitenkant bekleed met glasmat en epoxy. ( Ik had bij de Scheepsmaat; toen nog meer een club van mensen die zelf een boot bouwden of restaureerden, een cursus woodcore gedaan. In die tijd was daar een stel bezig met de bouw van een zeewaardig zeiljacht van 12 m, daarmee maakten ze later een zeereis van ruim een jaar.) Toen de epoxy uitgehard was is hij gedraaid, de mallen zitten er nog in (1e foto) en is hij weer opgehesen. 

De zolder werd er weer onder gebouwd, de mallen er uitgehaald en   daarna is de romp ook aan de binnenkant bekleed met glasmat en epoxy.

Inplaats van spanten, zijn in de boot om de 50 cm multiplex schotten, met fillets tegen de wand van de romp gelijmd. Die schotten zijn allemaal functioneel als wand, kast of kastje, alleen ter plaatse van het toilet is die afstand 70 cm. Als richtlijn voor de bouw gebruikte ik de tekeningen van staverse jollen uit het boek "platbodemjachten van J.K. Gipon". Bij de 7m jol was in het boek de mast voor de kajuitopbouw geplaatst, maar ik wou graag wat meer binnenruimte en heb de kajuitopbouw wat verder door laten lopen zodat het toilet (tevens wasruimte met wegscharnierende wastafel) er ook nog onder kon vallen, zodat we daar ook "stahoogte" hebben.

Dat had wel tot gevolg dat de mast op het kajuitdak moest komen, zodat het dak ter plaatse voldoende sterk gemaakt moest worden om die krachten op te kunnen vangen.  

Van de bouw heb ik nauwelijks foto's gemaakt behalve in de eindfase.

In het begin was ik nog erg enthousiast en zag je de boot groeien maar toen ik aan de wat kleinere details toe was ging het allemaal wat langzamer. Dat kwam ook door drukke werkzaamheden en het feit dat het s'winters vaak onaangenaam koud was in de werkplaats en zomers bij een beetje mooi weer was het bloedheet bij de boot omdat die boven in de werkplaats aan de zuidkant vlak onder het dak lag.

Eind 2004 werd ik ziek en kon mijn werk niet meer doen. Omdat het er naar uitzag dat we ook zouden moeten verhuizen wou ik het casco verkopen. Die verhuizing bleek uiteindelijk niet nodig te zijn en in het voorjaar van 2005 zag ik het wel weer zitten om wat aan de boot te gaan doen. De hele boot zat al in de tweecomponenten-primer en eigenlijk moest nu de kiel er onder. Mijn conditie en uithoudingsvermogen was flink achteruit gegaan maar in mijn eigen tempo ben ik aan het werk gegaan en doordat ik wel veel meer tijd had schoot het toch goed op. Een gevolg van de montage van de kiel aan de boot was wel dat hij van de zolder af moest; de kiel is 40 cm hoog en het zou ook veel te zwaar worden. Ik had een oude bootwagen gekocht, maar toen ik de kiel klaar had, en hem daarop zette en eens bij de deur ging passen, bleek het zo niet naar buiten te kunnen; te hoog.(later heb ik die bootwagen wat aangepast en nu lukt het wel) Toen heb ik de kiel maar op een oude aanhangwagen gezet, en heb daar de romp (eerst optakelen, toen zolder slopen) op laten zakken.

Ik had in 2003 al een motor gekocht, een 13 pk Vetus diesel en hier inmiddels ingebouwd.

Er moest worden geschilderd, van buiten en van binnen, een roer gemaakt, een mastkoker en een klein mastje. (zeilen kwam later) en het schip moest een naam hebben. Ik was inmiddels opa geworden en zo was ook dat probleem opgelost. De naam werd "Aimée", naar mijn kleindochter.

De kleur van de Aimée werd wit. Waarom geen zwart zoals gebruikelijk en zoals ze er vroeger ook uitzagen. Ik was bang dat het met zonnig weer binnen te warm zou worden. Er zijn trouwens wel meer jollen met een ander kleurtje, zoals de "Koos" die is grijs, ik ben zelfs een gele jol tegen gekomen en ook Jaap Gipon (ontwerper van vele platbodemjachten) schaamde zich er niet voor om in zijn witte jol te varen. Die romp lijkt zelfs wel op de romp van de "Aimée".

Het is eind maart 2006 als de Aimée naar buiten moet voor de tewaterlating, de deuropening is 3 meter en de "Aimée" is 2,98 meter, dus dat kan makkelijk.

en dan gaat het eindelijk gebeuren; het water in!

Bij de doop die eigenlijk letterlijk en figuurlijk in het water viel kreeg ik onderstaande vrije impressie in RVS van de "Aimée" als aandenken van de fam. Schuurman van VDS Techniek die geholpen had met de constructie van kiel en roerbeslag.

Daarna heb ik in 2006, 2007 en 2008 met veel plezier verschillende tochten gevaren en de boot door soms schade en schande steeds beter leren kennen.

In april 2008 ben ik begonnen met het maken van de rondhouten. (mast, giek en gaffel) Daar zijn wat meer foto's van. Van Arie van der Berg van staverse jol "De Jacob" had ik tekeningen gekregen van rondhouten voor een staverse jol van 7m.(nog bedankt Arie)

       De Essen gaffel     

Een gelijmde Douglas mast in twee delen met een pvc-buis naar de top voor eventuele leidingen en een Douglas giek.

Er wordt van vierkant naar achtkantig en zestienkantig gewerkt en daarna een hele boel schuren met een lange schuurband om de mast.

Het lakken  

van mast, giek en ook de kloten.(foto onder) 

Het mastbeslag gemaakt door S&K maatwerk.

Begin november waren de zeilen (gemaakt door Hopman Sails, en zeer tot mijn tevredenheid) ook klaar en was ik zeer benieuwd hoe de Aimée zich zou gedragen onder zeil; ik wou nog even een paar dagen weg om te zeilen. De mast moest eerst nog even opgezet worden om de fok te hijsen zodat ik het aangrijpingspunt voor de fokkeschoot kon bepalen. Bij het strijken van de mast was ik wat te gehaast zodat ik niet doorhad dat van de lier die ik daarbij gebruikte de pal er niet op zat. Gevolg een mast die met een klap naar beneden viel en brak.

Na een boel gedoe met de verzekering en een paar nachten slapen heb ik besloten om de mast te reparen. Op internet kon ik niets over zo’n soort reparatie vinden, dus misschien was ik de eerste. Het lukte eigenlijk wel aardig goed, maar het bleek zo’n beetje net zo veel werk te zijn als een nieuwe mast maken. Hier wat foto’s van de gerepareerde mast.

In 2009 heb ik dus geregeld gezeild met de "Aimée" en de mast heeft zich in 2009 goed gehouden.

Tijdens het zeilen merkte ik (ik zeilde meest alleen) dat ik vooral met wat meer wind problemen kreeg bij het hijsen van de zeilen en ook bij het strijken en opbinden van de zeilen. De boot heeft dan de neiging om dwars op de wind en de golven te gaan liggen. Dat was voor mij een reden om naar een gunstig geprijsde stuurautomaat uit te kijken. Dit voorjaar kwam die voorbij dus meteen een aangeschaft en de boot aangepast om hem ook te kunnen gebruiken.

Bij de stuurautomaat zitten een pennetje met een kogeltje waar de arm van de stuurautomaat opgeklikt wordt en een busje waar de stuurautomaat met een pen in valt. Die beide punten moeten 59,5 cm uit elkaar liggen, het pennetje met kogel moet op het hart van de helmstok zitten terwijl de stuurautomaat in functie horizontaal moet staan. Omdat hart helmstok en zijkant boot ruim 90 cm is en de kuipbank ver onder de helmstok zit moest er een constructie komen voor een stevige basis om het busje te kunnen monteren. In de rugleuning van de kuipbank heb ik met epoxy een koppelmoer M16 gemonteerd.

Onder de helmstok heb ik een RVS strip gemonteerd waar het pennetje in gelast is.

Verder heb ik een stuk multiplex van 4 cm dik met epoxy op een M16 draadeind gemonteerd, dat een beetje in model gemaakt en daar het busje met epoxy in vast gezet.

Op de volgende foto is te zien hoe het geheel er uitziet als de stuurautomaat in gebruik is.

Bij het varen in Frankrijk en ook omdat ik bij voorkeur niet in een haven lig zijn winkels vaak niet op loopafstand van de boot. Dus leek me een vouwfiets wel handig. In de motorruimte paste hij niet en óp de boot leek mij geen optie. De fiets bleek net in een op maat gemaakte multiplex kist onder de tafel te passen.

Het voorbeeld, prijs 526 euro excl. hulpstukken en verzendkosten.

 Allemaal gemaakt van restanten koudgewalst U-profiel 80 x 50.

De onderdelen. 

 In bedrijf.

Snoeihout van de appelboom.